TY - JOUR ID - 72937 TI - اخوت دینی مخالف در فقه امامیه JO - فقه JA - JF LA - fa SN - 1735-3181 AU - راغبی, محمدعلی AU - نوذری فردوسیه, محمد AU - حسن خانی, علی AD - دانشیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه قم، قم، ایران. AD - فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکده الهیات دانشگاه قم، قم، ایران AD - دانشجوی دکترای گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه قم، قم، ایران. Y1 - 2022 PY - 2022 VL - 29 IS - 110 SP - 176 EP - 205 KW - ایمان مخالف KW - اخوت دینی KW - اخوت مخالف KW - تقریب مذاهب DO - 10.22081/jf.2022.62642.2425 N2 - یکی از ارکان مهم نظریه تقریب مذاهب اسلامی، اعتقاد به اخوت دینی مسلمانان است. برخی محدثان و فقهای امامیه با نفی اسلام و ایمان مخالف، به‌دلیل انکار ولایت، به‌عنوان اصلی از اصول دین یا یکی از ضروریات دین، اخوت دینی را تنها برای پیروان فرقه ناجیه ثابت می‌دانند. پژوهش حاضر با استفاده از مطالعات کتابخانه‌ای و روش تحلیل محتوا در پی بررسی و میزان صحت ادله ارائه‌شده از سوی صاحبان این دیدگاه است؛ چراکه تبیین فقهی اخوت دینی، در شیوه تعامل و سبک زندگی اجتماعی مسلمانان مؤثر خواهد بود. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که غالب ادله ارائه‌شده از سوی طرفداران نفی اخوت دینی با مخالف، یا از نظر متن و سند مخدوش است و عمل به آنها از سوی فقهای امامیه مردود دانسته شده است، و یا از جهت دلالت اخص از مدعای موردنظر است؛ چنان‌که غالب فقهای امامیه با اثبات اسلام و مراتبی از ایمان، اخوت دینی با مخالف را ثابت می‌دانند. UR - https://jf.isca.ac.ir/article_72937.html L1 - https://jf.isca.ac.ir/article_72937_fdb4a6fe38af5eaadfd34e5ab9c83e50.pdf ER -